De herfst doet zijn intrede in het land en de eerste nies- en hoestpartijen loeren om de hoek, om zich met hun ellendigheid te omarmen.
Tijd om te vertrekken opdeze eerste dag van de herfst/
De mooiste boarding pas en wat voor een symboliek op dit moment.
Run van de grauwe grijsheid, run van de routine, run naar rust !
Dag 1
De AF657 zette ons met redelijk wat crosswind netjes af op het eiland.
Eerder interessante vlucht, zou ik zeggen, met de nodige animo.
Turbulenties over quasi de volle 11u,
ongeveer alles kwijtgespeeld op mijn halve niet exploreerbare vierkante meter
'(hierbij pleit ik nogmaals tot het afschaffen van achteruit stelbare stoelen)
mij aangemeld voor een medische urgentie (op jacht naar een tegoedbon van Air France),
helaas afgewezen omdat ik moest bewijzen dat ik was wie ik claimde te zijn,
en uiteindelijk met de SMUR aan boord.
Maar 2 u later zat ik met een dodo op een geel stoeltje en genoot van een tartare de thon
3 onmisbare items op dit prachtige eiland.
Dag 2
Ondanks enthousiaste voornemens elke dag een fikse wandeling te maken, voorlopig enkel de trend a l'aise gevolgd.
Geen probleem, want ook de enthousiaste zonneklopper komt hier aan zijn trekken hoewel de gekende rafales van St Pierre toch wel eventjes de wenkbrauwen van "ik kom naar Réunion om aan het zwembad te liggen" ogen deden fronsen.
Beetje spijtig om zien hoe mijn directe buurvrouw vol wanhoop haar what to do in in Réunion bestudeerde, af en toe de alsmaar wilder wordende oceaan bestuderend.
La houle australe is nochtans de uitgelezen om de 50 tinten blauw van de Indische oceaan te bewonderen.
Sedert enkele weken ben ik trotse eigenaar van een mobilee hangmat en welke plaats is er beter om deze uit te testen dan Plage Grande Anse.
En ik kan zeggen, 100 % goedgekeurd.
Dag 3
De ochtend begon spannend met het wachten op een telefoontje van de ULMclub. Gezien de wind nog steeds aan snelheden van 70 km inbeukt op de westkust, lijkt vliegen met zo een licht gewicht toch niet zo evident.
Maar niks is minder waar en een uurtje later hangen we in de lucht.
Het blijft toch een speciale ervaring om het eiland van bovenaf te zien. Dan pas merk je hoe diep de kloven en hoe hoog de bergen zijn.
Heel anders dan de helikoptervluchten is dit veel minder storend voor de inwoners en wandelaars.
Na deze unieke ervaring is het tijd om de veel te winderige westkust te verlaten en koers te zetten naar het groene oosten. na een korte picknicksstop aan de veel ruwere oostkust, even de tijd genomen om de kust in te ruilen voor een midden-in-de-natuur glamping ervaring.
Dag 4
Weliswaar met 3 dagen vertraging, te starten aan het wandelprogramma. Om op te warmen gekozen voor la cascade blanche, net voor het dorpje Salazie.
Gezapig tochtje doorheen het groen met als eindpunt een picknick aan de waterval, een dessertje aan de rivier.
's avonds even relaxen, dat is ook aan de oostkust geen enkel probleem
Dag 5
Vandaag is de dag met Takamaka op het programma.
Even wat proviand inslaan en richting de usine hydroélectrique waar de wandeling begint.
Rando fermé a cause de Bilal houdt ons niet tegen en vol goede moed beginnen we eraan.
Stevige kuitenbijter maar prachtige wandeling.
Dag 6
Toch wel met enige aie en oeie uit bed gestrompeld en de moed gevonden om nog eens een excursie te maken naar de vulkaan.
d<e rando naar piton Bert stond reeds lang op het programma, staat geklassificeerd als moyen, dus het leek een haalbare optie.
Vol goede moed begonnen aan de aller-retour van 13 km en al snel na de eerste stappen verdwijnt de "day after" stijfheid.
Wat ik niet doorhad was dat het pad lichtjes naar beneden helde, je kan je al voorstellen hoe de retour verliep.